Mücbir Sebep

Müjde Ar’ı yeniden izlemek güzeldi; ekranlarda uzun zamandır göremediğimiz değerli sanatçı, yeni bir karakterle sessizce, hep oradaymış gibi özlemle belirdi. İstanbul Ansiklopedisi, Zehra’nın mimarlık öğrencisi gözlerinden şehre bakarken hem belleğe hem de mekâna dokunuyor. Reşat Ekrem Koçu’ya saygıyla bir selam duruşu bu; ama bu selam, nostaljiden çok, hafızayı mimari bir yaklaşımla yeniden kurma çabasıyla anlam kazanıyor.

Çağan Irmak'ın anlatımı, insanın içine işleyen bir hikaye. Yaratılan, insan ruhunun en karanlık köşelerinde dolaşıyor. Korkularımızın, zaaflarımızın, saplantılarımızın gölgesinde bir yolculuk… Sadece bir macera değil. Sadece bir gerilim değil. 

Orijinal adıyla Where The Crawdads Sing filmi, öncelikle başarılı bir kitap uyarlaması olarak öne çıkıyor. Doğaya, suya, gökyüzüne ve orada yaşayan tüm canlılara farklı bir pencereden bakan bir hikaye. Film, doğayı anlatmakla yetinmiyor; Kya’nın o dünyanın görünmeyen ve duyulmayan düzeniyle kurduğu bağı da merkeze alıyor.

Tabii platformundan bir sürpriz geldi. İlk sezonuyla Sürgünler, beklentisiz başladığım ama beni fazlasıyla şaşırtan bir yapım oldu. Yerli yapımlarda, iyi örneklerine nadiren rastladığımız hapishane temalı diziler arasında, kendine ayrıcalıklı bir yer edindi. Özgün hikayesi, yönetmenliği, senaryosu ve oyunculuklarıyla her unsuru özenle işlenmiş, dengeli ve etkileyici bir çalışma.

Mukadderat, bir kadının meydan okumasıydı. Toplumun görünen ve görünmeyen sınırlarına sessiz ama derin bir başkaldırıydı. Sultan, alışılmışın çeperini nazik ama kararlı adımlarla kırdı; ne bağırdı ne ağladı. Sadece bir kürek toprak attı, "el alem ne der"in üstüne.

Kürk Mantolu Madonna, yalnızlığın, önyargıların, aşkın ve insan ruhunun derinliklerine inen eşsiz bir roman. Hayatın sıradan akışında kaybolmuş bir adamın, Raif Efendi'nin, bir tablo ve o tablonun ardındaki kadına duyduğu büyüleyici tutku, okuru sarsıcı bir içsel yolculuğa çıkarıyor.

Gassal, ikinci sezonunda yeni hikayeleri, derin diyalogları ve sarsıcı mesajlarıyla başladı. Hikaye, boş beleş konuşmaların havada uçuştuğu bir cehalet ikliminde geçiyor, insanın bu cehaletle nasıl yaşadığına hayret ediyorsunuz. Ahmaklık, insanın içindeki boşluk kadar derinleşebilir mi, yoksa onu mu besler? Önyargılar, bencillikle birleşiyor bu cehalet ikliminde. Zaten önyargılar hangi iklime yakışır ki?

Balkan bandosunun coşkulu ezgileri, dans grubunun şenlikli ve kıvrak gösterileriyle, daha salona girmeden, fuayede başladı oyun. Arasta Kahvehanesi’nde, sorumsuzluk kapsama alanına dair, güldürülü bir temaşaydı beklentim.

Berkun Oya’nın yönettiği Kuvvetli Bir Alkış, adını yalnızca bir jestten almıyor. İçsel boşlukla savaşan insan, toplumun dayattığı baskılara karşı direniyor. Varoluşun puslu coğrafyasında geziniyor. 

Romantik komedinin en keyifli haliyle seyirciyle buluştuğu bir oyun Aşk Meleği. Aşkın günlük hayatımızda yarattığı karmaşayı; tatlı tesadüfleri, iç sesimizin nezaketten uzak gerçekliğini ve ihtimaller coğrafyasındaki insani halleri sahneye taşıyor. 

"Karıncanın Su İçtiği", savaşların, göçlerin ve yitirilen hayatların şiirsel bir yansımasıdır. Yaşar Kemal’in romanı, bir yandan geçmişin derin yaralarını açığa çıkarır, bir yandan da insanın içinde filizlenen umutları besler.

Aksiyon ve dramı ustalıkla harmanlayan  "Çırak", her bölümüyle izleyiciyi yeni sürprizler ve beklenmedik olaylarla karşılıyor. Dikkat çekici oyunculuk performansları ve özenle seçilmiş müzikleriyle farklı bir atmosfer sunuyor. Özellikle Azeri ezgileri, hikayeye derinlik ve dıygusal bir boyut katıyor.