Mücbir Sebep

Bir zamanlar bu topraklarda, bozkırın delikanlıları Türkmenlerle birlikte Koca Yörükler yürüdü. Bazen zorunlu iskanlarla, bazen sürgünlerle, bazen de konacak bir avuç toprak bulamadan... Gün oldu, devran döndü; Anadolu, Efelerine, Lazlarına, Dadaşlarına, Gakgoşlarına, Yiğidolarına, Seğmenlerine yurt oldu.

Her insanın içinde bir karanlık vardır; insan, o karanlıkta bazen yolunu kaybeder. Kimi o karanlıkta pişmanlığını, kimi nefretini, kimi de yalnızlığını büyütür. Kimilerinin içindeki o karanlıkta ise bir barbar barınır.

Kendi fedakarlıklarına hayran bir kuşaktan, X kuşağına namı diğer kayıp kuşağa kalanlar: yokluklar, zorluklar, sözde özveriler… Her biri bir borç senedi gibi yapıştı üzerlerine. “Bizim zamanımızda” diye başlayan cümlelerin ardında, kendisinden sonra gelen herkes şanslı ve kıymet bilmezdi. Koruma adı altında yönlendiren, yönlendirme adı altında şekil vermeye çalışan bir kuşaktı onlar. 

Henüz paylaşacak bir şeyin olmadığı, bir çıkar kırıntısının insanlığı bulandırmadığı güzel anlarda; ben, ben, ben diye insanı ele geçirmeden az önce, içimizdeki hayvan. Ve o hayvan tepinmeye başlamadan, huzur içinde ayakta duran insanlık kısa bir zafer yaşar; herkes uzlaşır asgari müşterekte. 

Memleketimin her bireyi, bilir kişi makamındadır. Siyaseti bilmeyeni yoktur mesela. Mike Hammer ayarında dedektif, Jeff Bezos düzeyinde girişimcidir. Tırtılın karnını neşe ile doyuran, Ahmet Hamdi Tanpınar seviyesinde şairdir, Baudelaire' den araklaması bile şairane. Ekonomi bilmeyenin toplumdan dışlandığı yerdir ülkem, elini sallasan bilgeye çarpar. Erkeği adam gibi, hatunu Osmanlıdır bu toprakların.